اندیشیدن به مرگ برای سلامتی روح مفید است
به گزارش وبلاگ مجله پریها، سیناپرس/این یک حقیقت تلخ و واقعیتی اجتناب ناپذیر است که تمامی موجودات از جمله همه آدم ها، روزی خواهیم مرد. البته ما اغلب در فکر خود این واقعیت را نادیده گرفته کوشش می کنیم مرگ را انکار کنیم. این موضوع از نظر روانشناسی کار درستی نیست.
مرگ را می توان نیمه پنهان زندگی محسوب کرد و همه ما انسان ها در اعماق فکر خود می دانیم که روزگاری دیر یا زود، خواهیم مرد. مطالعات آماری نشان می دهد علی رغم این واقعیت مهم، فقط یازده درصد از ما انسان ها، مرگ را در زندگی روزمره خود در نظر می گیریم.
از سوی دیگر بیشتر ما به وضوح فکر خود را چنان درگیر موضوعات روزمره زندگی می کنیم که کاملا مرگ را از یاد برده و مشغول مسایل زندگی روزمره می شویم. به گفته روان شناسان بیشتریت مردم شاید فقط سه یا چهار بار در طول سال ممکن است این موضوع را در نظر گرفته و به علت اتفاقات اتفاق افتاده در اطرافشان به مرگ بیاندیشند.
به گفته شلدون سولومون ، روانشناس اجتماعی ، ما انسان ها استادان دفن نگرانی های وجودی ماهیت خود زیر موضوعات روزمره زندگی هستیم که این روان شناس از آن با عنوان تپه سیب زمینی سرخ نموده یاد می نماید.
وی در این رابطه می گوید: قابل درک است که پدیده مرگ برای همه ما وحشتناک باشد. ما زندگی می کنیم و سپس میمیریم و بعد ظاهرا همه چیز برای ما در این دنیا تمام می گردد. چه علتی ممکن است برای اندیشیدن بیشتر در خصوص مرگ وجود داشته باشد؟ پس خیلی راحت تر است اگر به جای مرگ به موضوعاتی خوشمزه مثل سیب زمینی سرخ نموده فکر کنیم.
با این حال ، به گفته بعضی دانشمندان ، تفکر بیشتر در خصوص مرگ، مزایایی متعددی برای سلامت روحی دارد. مطالعات متعددی در روان شناسی نشان می دهد که فکر کردن در خصوص مرگ و چیستی آن می تواند ارزش وجودی را در افراد بالا برده و آنها را تشویق کند که کمتر به مادیات توجه نمایند و حتی زندگی را برای آن ها بامزه تر کند.
بر اساس تحقیقاتی از این دست ، در کشورهای غربی جنبش های اجتماعی مانند کافه های مرگ و گروه سالن مرگ به وجود آورده که فضایی را برای دیدار و صحبت آشکار مردم در خصوص مرگ فراهم می نماید.به گزارش سیناپرس، البته موضوع مرگ در فرهنگ های شرقی کمی متفاوت تر بوده و مکاتب و اندیشمندان شرقی قرن هاست که مردم را به تامل و اندیشیدن به مرگ تشویق نموده بر ضعف وجودی انسان بر این موضوع تاکید و آن را در اندیشه های خود، منعکس می نمایند.
به عنوان مثال ، بودا مدافع مدیتیشن جسد بود که در آن اجساد در حالتهای مختلف پوسیدگی مشاهده می شد. در یک متن باستانی بودایی آمده است: این بدن توست ، طبیعت آن چنین است ، آینده آن و سرنوشت اجتناب ناپذیر آن چنین است.
بسیاری از مفاهیم شرقی همانند یانگ و یین و ایده های دو گانه ای مانند روشنی و تاریکی و خیر و شر، ریشه در این موضوع داشته و شامل مرگ و زندگی هم می گردد. در مجموع به نظر می رسد مردم مشرق زمین به طور بهتری با مقوله مرگ و به طور خاص مرگ خودشان کنار امده و به آن فکر می نمایند.
به اعتقاد روان شناسان، اندیشیدن به مرگ می تواند دیدگاه ما در خصوص رویدادهای روزمره زندگی تغییر داده و نگرش ما به حیات را به طور محسوسی بهبود بخشد. از سوی دیگر شلدون سولومون تاکید می نماید که شاید اگر زندگی ما ابدی بود، دیگر سیب زمینی سرخ نموده به نظرمان خوشمزه نمی آمد.
منبع: همگردی