چرا بعضی شهرها به گردشگران روی خوش نشان نمی دهند - وبلاگ پریها

با تور مالزی خرداد 99 از توسعه یافته ترین کشور شرق آسیا دیدن کنید. با ما به کوالالامپور ، پنانگ و لنکاوی سفر کنید و از سفری دل انگیز لذت ببرید.

شهرهایی مثل بارسلونا، برلین، لیسبون و هنگ کنگ که تنها در همین دو دهه اخیر، به عنوان اصلی ترین مقاصد گردشگران انتخاب شده اند، به دنبال راهی برای کاستن از میزان این میهمانان هستند. این موضوع را نمی توان بیماری ترس از غریبه ها دانست؛ این در حقیقت اعتراضی به تغییر چهره پدیده ی گردشگری به شمار می رود.

بارسلونا

در بارسلونا، شهردار چپ گرای این شهر به نام آدا کولائو (Ada Colau)، از برنامه هایی در جهت ایجاد محدودیت برای ورود گردشگرانی به این شهر استقبال می نماید. سال گذشته، این شهر به عنوان یازدهمین مقصد بزرگ برای گردشگرانی معرفی گردید که به انجام تفریحات شبانه علاقه دارند. تعداد این نوع گردشگران که در سال گذشته از این شهر بازدید کردند، 7.73 میلیون نفر برآورد شده که این تعداد بیش از چهار برابر جمعیت کل شهر است. کولائو به علت مخالفت هایی که از طرف دولت مرکزی صورت گرفت، تنها توانست به مهلت قانونی یک ساله موافقت نامه های ورود گردشگران جدید سرانجام دهد. این تصمیم باعث ایجاد ابهاماتی در فعالیت 30 پروژه ایجاد هتل و مهمانخانه های مختلفی شد که در سطح شهر مشغول به فعالیت بودند. خدمات و اجاره های بسیار کوتاه مدت مانند ایر بی ان بی (Airbnb) (وب سایت یافتن مکانهای اقامتی) در بارسلونا غیر قانونی اعلام شدند.

لیسبون

در شهر لیسبون که به عنوان یکی از مقاصد در حال رشد گردشگری در اروپا شناخته شده، جمعیت 3.6 میلیون نفر افزایش یافته که در حدود 6.5 برابر جمعیت کل شهر است. مسوولان این شهر نیز به دنبال همان مصوبات و تصمیماتی هستند که کولائو برای بارسلونا برقرار نموده است. حتی گروهی به نام مردم اینجا زندگی می نمایند نیز تشکیل شده که از بعضی محله ها در برابر هجوم گردشگران محافظت می نماید.

برلین

در برلین، تعداد این گردشگران 4/5 میلیون نفر است که در حقیقت یک میلیون نفر بیش از جمعیت خود شهر است. در این شهر سال ها است که بعضی گرایش های ضد گردشگری شکل گرفته است. در آنجا، گروه های مخالف، کافه ها و رستوران هایی وجود دارند که با بعضی فعالیت های خود باعث می شوند تا گردشگران احساس ناخوشایندی از بودن در آن مکان ها داشته باشند. در این شهر، ایر بی ان بی حتی اگر بطور گسترده ای هم استفاده گردد غیر قانونی است.

هنگ کنگ

همچنین در هنگ کنگ به عنوان نهمین مقصد بزرگ گردشگری جهان با 8.84 میلیون گردشگر بین المللی در سال گذشته (در حدود 1.7 میلیون نفر بیش از جمعیت شهر)، واکنش های شدید مردمی بر علیه موج گردشگرانی که از سرزمین اصلی چین می آیند وجود دارد. اما ممکن است بعضی ها وجود این نوع رفتارها و ضعف مهمان نوازی را در عدم تجربه در مواجهه با انبوه گردشگر در این شهرها بدانند. به عنوان مثال برای پاریسی ها که سالانه پذیرای 15.57 میلیون گردشگر هستند (اندکی پس از شهرهای لندن و بانکوک)، وجود این تعداد گردشگر به معنای یک سرمایه و آمدن پول است. با اینکه مسوولان فرانسوی برای این جمعیت تمهیداتی را در نظر می گیرند با این حال بعید است که جریان ایر بی ان بی را غیر قانونی اعلام نمایند. به هر حال آنها نیز به این مهمان نوازی ها به دید مالی نگاه می نمایند. اما این افزایش پذیرش در میزان گردشگران، در برابر افزایش مسائل مرتبط با آن قابل شرح نیست. امروزه گردشگری شهری بیش از آنچه انتظار می رفت در حال رواج یافتن است. پژوهشگران معتقدند گردشگران جدید شهرها دیگر نخواهند توانست به هر نقطه از شهر که دلشان بخواهد بروند. فقط به آنها گفته خواهد شد که مثلا در طرف راست کلیسای قدیمی را می بینید و در طرف چپ، کاخ قرار گرفته است؛ به بازدید از بعضی موزه ها یا گالری های هنری بروید، در یک رستوران نمونه غذا میل کنید، در هتل استراحت کنید و برگردید. امروزه گردشگران اغلب به دنبال یافتن و دستیابی به تجربیاتی واقعی در بازدیدهای خود هستند. هم اکنون تمامی صنایع برای ایجاد واقعیاتی البته خیالی فعال شده اند. و مثلا به گردشگران نشان داده می گردد که در فلان محله، مردم معمولی زندگی می نمایند و می توانند با آنها ارتباط برقرار نمایند و حتی گاهی اوقات این گردشگران متعجب می شوند از اینکه می بینند بعضی از محلی ها در محله های کارگری، اصلا در خود احتیاجی به فراگیری زبان انگلیسی نمی بینند به این دلیل که می خواهند تا آنجا که امکان دارد، همه چیز طبیعی و به شکل بومی خود باشد. بعضی از ساکنان برلین، علائمی را بر روی پنجره های ساختمان های خود چسبانده اند با این مضمون که :هیچ نوع قهوه ای اینجا سرو نمی گردد. هدف از انجام این کار، دور کردن گردشگران بوده اما جالب است که این علائم اکثرا باعث جذب بیشتر گردشگرانی می گردد که می خواهند صحت این گفته را آنالیز نمایند. هنینگ فولر (Henning Fueller) و بوریس میشل (Boris Michel) در سال 2014 در مقاله ای که در ارتباط با آنالیز گردشگری در منطقه بوهمیایی برلین (bohemian) به نام کروزبرگ (Kreuzberg) بوده اینطور بیان کردند:تصور و انتظاری که در بازدید از بعضی شهرها و شهرنشینی در آنها وجود دارد اغلب بر اساس دیدن طبقه های کارگری و دوره های پیش از صنعتی شدن مخصوصا در مراکز شهرها است.در منطقه کروزبرگ نیز همانند همان کاری که کولائو در بارسلون انجام داد، ایجاد هرگونه خوابگاه، استراحتگاه یا مهمانخانه جدید از سال 2010 ممنوع شده است. اگرچه آن چیزی که به گردشگران نشان داده می گردد، بخش هایی است که به تازگی نوسازی شده اند. علت انجام این کار کاملا تعیین نیست؛ ممکن است به این دلیل باشد که گردشگران می خواهند اماکنی که از آنها بازدید می نمایند پاکیزه و البته دارای امنیت و شکل و شمایل مناسبی باشند تا اینکه محله یا ساختمانهایی را ببینند که در حال مرمت هستند یا اینکه به مرمت احتیاج دارند یا اینکه ممکن است تجار یا مالکان محلی، از این بازسازی ها به نیت جمع کردن گردشگر بیشتر بهره ببرند. هنوز هم برای ساکنان محلی، ارتباط مستقیمی بین رشد تعداد گردشگران و افزایش هزینه اقامت گاهها وجود دارد به این ترتیب که با وجود گردشگران و بنا به ذائقه آنها، این ساکنان باید نسبت به بازسازی و بهبود شرایط رستورانها، کافه ها و استراحت گاهها و بروز کردن آنها اقدام نمایند.

وظیفه گردشگران

برای گردشگران یک شهر خارجی به ویژه اگر به زبان مردم آن شهر آشنا نباشند، تقریبا این امکان وجود ندارد که کارهایی را همانند ساکنان آن شهر انجام دهند. تمام آن کاری که آنها باید انجام دهند این است که به هنگام بازدید و عبور از محله های قدیمی و مسکونی، تا حد ممکن رعایت ادب و احترام و البته تا حد ممکن سکوت را داشته باشند. پول خرج کردن های زیاد و ولخرجی های بیخود مسلما جزء این رفتارها به حساب نمی آیند و در کل باید سعی گردد تا به اکوسیستم و بافت اجتماعی این مناطق آسیبی نرسد. به عبارت دیگر، گردشگران خارج از این تصور که مسافر هستند، باید همانقدر به ساکنان و مناطق مورد بازدید احترام بگذارند که به همسایگان واقعی خود احترام می گذارند. منبع: The Bloomberg Viewمنبع: کجارو