بنز واگن هود پلاس را بشناسید؛ کابوس جاده ها با چهره ای تازه در راه بازار! - وبلاگ پریها

خبرنگاران - مجتبی اسماعیلی: اساتید ایران خودرو دیزل پس از 66 سال، کامیون افسانه ای بنز واگن هود را از گورستان تاریخ بیرون آورده اند، دستی به چهره اش کشیده اند، کمی بوتاکس در کاپوتش تزریق و دو مه شکن پژو پارس هم در لپ هایش پروتز نموده اند! نتیجه؟ بنز واگن هود پلاس! آماده خدمت برای 50 سال آینده!

پس از نیسان آبی، رکورد بیشترین مدت فراوری یک مدل خودرو در دنیا به کامیون های بنز 1930 و 2630 ایران خودرو دیزل می رسد. این کامیون ها بیش از 46 سال است که بدون تغییرات عمده، در حال فراوری هستند.

وقتی این کامیون در سال 1959 در کشور آلمان ساخته شد، هنوز استاندارد اختراع نشده بود! ماشین ها را می ساختند، می فروختند و بعد، آن بخش هایی را که باعث مرگ انسان ها می شد، اصلاح می کردند!

حالا همان کامیون در آلمان بخشی از آثار تاریخی و میراث فرهنگی است. مردم با آن عکس یادگاری می گیرند و پدرها برای بچه ها شان از دوران باربری با واگن هود خاطره می گویند. اما در ایران، ما هنوز در حال به روزرسانی همان اسطوره هستیم! به نظر می رسد این بار ایران خودرو دیزل این کامیون ها را با نام بنز واگن هود پلاس، راهی بازار خواهد نمود.

تعیینات بنز واگن هود پلاس

بنز واگن هود پلاس بر مبنای کامیون زتروس بنز طراحی شده، و از آن حالت ترسناک و قدیمی فعلی فاصله زیادی گرفته است. چهره ی نسخه کنونی به گونه ای است که انگار با تعجب دهان باز نموده ، تا کسی را ببلعد! البته که تا پیش از اضافه شدن حفاظ زیر سپر در کامیون های 1930 و 2630، در تصادف ها واقعاً خودروها را می بلعید! این کامیون بسیار نوستالژیک است و جای اش در موزه است، نه در جاده های امروز.

البته انصافاً فیس لیفت اجرا شده روی این خودرو تمیز و چشم نواز است و امکاناتی مانند رادار بین خطوط، سیستم کنترل پایداری و ترمز اضطراری به آن افزوده شده است. اما پرسش اینجاست: سیستم تعلیق، موتور و گیربکس چرا تغییری ننموده اند؟ آیا آن ها لایق به روز رسانی نبوده اند؟

از میراث تاریخی تا فراوری مداوم

کامیون های بنز 1930 و 2630 ایران خودرو دیزل در واقع از خانواده سری L مرسدس بنز هستند؛ کامیون هایی که برای کار در معادن و شرایط سخت طراحی و از سال 1959 تا سال 1995 در بیش از 20 مدل فراوری شدند.

دوام بالا، استهلاک پایین و استحکام مثال زدنی شاسی از ویژگی های شاخصشان بود. اما در ایران، قاعده فرق دارد: تا وقتی آب، برق و خریدار باشد، فراوری متوقف نمی گردد!

چرا بنز واگن هود پلاس فراوری می گردد؟

در حالی که خبری از زمان عرضه و قیمت نهایی بنز واگن هود پلاس نیست، نسخه های فعلی همچنان روی خط فراوری هستند.

مدل 1930 تک محور با موتور 11.6 لیتری OM355LA، قدرت 300 اسب بخار و گشتاور 1150 نیوتون متر دارد. گیربکس 6 دنده ZF، تعلیق فنر تخت و ترمزهای کاسه ای دارد و می تواند تا 12 تن بار حمل کند. قیمت اش نیز حدود پنج میلیارد تومان است.

مدل 2630 نیز دو محور دارد، با گیربکس 16 دنده و ظرفیت حمل بار حدود 20 تن و قیمت آن 6.5 میلیارد تومان است.

اما چرا مردم هنوز چنین کامیونی را می خرند؟

در بازار کشور، کامیون های مدرن تری هم هستند. از جمله دیما 19 تن، آمیکو 1929 و ام پاور BD300 که زیباترند، امکانات بیشتری دارند، ایمن ترند و همزمان مقرون به صرفه تر هم هستند! با این حال، واگن هود هنوز با اختلاف پرفروش ترین است. اما علت چیست؟

علت اش یک واژه است: اعتماد بازار.

واگن هود 46 سال است در ایران فراوری می گردد. تعمیرکارش فراوان است، قطعات اش همه جا پیدا می گردد، بازار خرید و فروش اش فعال است و تیراژ فراوریش نیز بالاست. هزاران دستگاه از آن در جاده های کشور کار می نمایند. کامیون های نو هنوز چنین پشتوانه ای ندارند.

مشکل کجاست؟

اینکه هنوز چنین کامیونی فراوری و خرید و فروش می گردد، نشانه موفقیت نیست؛ بلکه نشانه ضعف ساختار فراوری و سیاست گذاری در حمل ونقل سنگین است.

خودروساز دهه ها فرصت داشت تا جایگزینی مناسب برای آن طراحی و عرضه کند، اما نکرد. چرا؟ چون انحصار و دولتی بودن اجازه نمی دهد، نوآوری ریشه بگیرد.

راهکار تعیین است؛ دولت باید خودروساز را به توقف فراوری این مدل موظف کند. سرمایه گذاری روی پلتفرم های نو انجام گردد. تسهیلات واقعی برای اسقاط و خرید کامیون های نو در نظر گرفته گردد.

اما این ها در حد آرزو به جای مانده اند. حتی اگر بودجه ای هم تخصیص یابد، تا به دست فراوری برسد، در مسیر به وسیله صدها اژدهای بودجه خوار بلعیده می گردد.

امید به روزی بهتر

واقعیت این است که سیستم حمل ونقل فرسوده و ناایمن ما، سالانه قربانی های زیادی می گیرد.

شاید روزی برسد که جاده های ایران شاهد کامیون هایی مدرن، ایمن و کارآمد باشند و بنز واگن هود پلاس در موزه ها به عنوان یادگار دوران طلایی صنعت سنگین ایران به نمایش گذاشته گردد، نه به عنوان کابوس تکرارشونده جاده ها!